روزهای زیادی می گذرد ومن همچنان منتظر بهار قلبم می باشد نمی دانم این زمستان چقدر طولانی شد ومن با سردی وسختی آن می سازم. گاه گاهی خیلی دلم گرمای زیبای کودکی را میخواهد که در آن صفا وصمیمیت حرف دلم بود و بس. ولی حالا چه !؟ چی مانده از آن همه یک رنگی ویک دلی ، تا دعوامی کردیم چند دقیقه بعد فراموشمون می شد انگار نه انگار دعوا کردیم قهربودن را بلد نبودیم اما بزرگترها با قهروآشتی های خود به ما آموختند که دعوا نکنید این قسمت از آموزش مفید بود اما اگر دعوا کردی همیشه چون حق با شماست آشتی        بی آشتی بگذارید طرف مقابلت بیاید! این کجایش بزرگی بوده است ؟

آخر همه دنیا بزرگی را به بخشش وگذشت می داند ولی در عمل بزرگی به دور شدن وقهر و….است.و این سردی قلبم را می آزارد و باعث لرزش وقساوت وسنگینی می شود.