بار دیگر فصل عزا به پایان رسید وبهار زندگی مومنان درخشید وماه پرفیض ربیع الاول فرا رسید.ماهی که خورشید تابناک اسلام وسرور وسالار انبیاء ورسولان حضرت پیامبر اعظم(صلی الله علیه وآله وسلم) وجود مبارکش زمین وآسمان دنیا را باقدومش نورباران کرد ونعمت عظیم الهی بر زمینیان فوران نمود.

او آمد تا زمینیان را عرشی کند وپل اتصال باشد بین مخلوق وخالق.

او آمدقلب های مرده رازنده کند وفرهنگ نوین امت الهی بناکند.

اوآمد تا با آمدنش نوید امامت وولایت دهد و دست حضرت علی (علیه السلام ) در غدیر خم به عنوان وصی وجانشین خلیفة الله معرفی نماید.

او آمد تا زهرای اطهرش را به عنوان عصمت وحجت ناموس الهی معرفی نموده تا مهریه اش شفاعت عاصیان امت أب بزرگوارش شود.

او آمد تاصلح حسنش را اصلاح امتش قرار دهد وبگوید این شباب اهل جنت برای شما خَلقلا وخُلقلا الگوست.

او آمد تا با قربانی کردن 72اسماعیل به رهبری  حسینش ، خونشان راعلم کند وگریه عزای آن بزرگوار از توبه هم برتر باشد.