سم الله الرحمن الرحیم

?وأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا(جن/۱۶).

ایمان و عمل صالح مستمر و مداوم موجب رزق فراوان است.(بهرام پور،۱۳۹۱، ص۵۷۳).

آنچه موجب وفور نعمت می شود، استقامت بر ایمان است نه اصل ایمان زیرا ایمان موقت و زودگذر مقرون چنین برکاتی نیست.(مکارم شیرازی،۱۳۸۴،ج۲۵،ص۱۲۷).

قطعا استقامت بر ایمان؛ سرچشمه احساس مسئولیت،قانون مداری،الزام به ارزش های اخلاقی، وحدت، استحکام و تقویت پایه های اعتماد و اطمینان شده و نیروهای انسانی واقتصادی در جایگاه درست به کار گرفته خواهد شد و در نهایت تعادل اجتماعی و مستلزم پیشرفت جوامع اسلامی از لحاظ امور مادی ومعنوی است.

و باید دانست از طرفی فزونی نعمت زمینه سستی، غفلت، غرق شدن در لذائذ وشهوات را در برخی مواقع در پی خواهد داشت که میدان را برای فعالیت شیاطین فراهم می سازد لذا با ذکر الهی وشکر مداوم نعمت هایش و استقامت بر ایمان و عمل صالح، زمینه ساز تطهیر قلوب از آلودگی ها و نفوذ بیگانگان است.

امام باقر(ع)می فرماید:«استقاموا علی الطریقه»منظور از«علی الطریقه»یعنی استقامت در مسیر اهل بیت (علیهم السلام)است.(اصول کافی،ج۱،ص۵۴۶).

امام صادق(علیه السلام):«اگر مردم بر ولایت ما استقامت داشته باشند از علم کثیر کامیاب می شوند.»(تفسير مجمع‌البيان،ج۱۰،صفحه ۲۵۲).

مومنانی که در ایمان خود استوار هستند،هرگز فشار داخلی و خارجی موجب سستی اعتقادشان نمی شود و پیوسته به رعایت تعهدات ملزمند.