قرآن‌ کریم به گناهانی که با زبان صورت می‌پذیرد، اشاره کرده است چنان‌که در آیه 16 سوره حجرات در این رابطه آمده است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسخَر قَومُ مِن قَوم……وَلا تَنابَزُوا بِالاَلقاب؛ ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، نباید برخی، برخی دیگر را مسخره کند…..به یکدیگر لقب‌های زشت ندهید» و نیز در آیه یک سوره همزه فرموده است: «وَیلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ”؛ وای بر کسانی‌که مداوم ازدیگران بدگویی وعیب‌جویی می‌کنند».

همچنین در آیه 12 سوره حجرات در این رابطه آمده است: «وَلایَغتَب بَعضُکُم بَعضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُم أَن یَاکُلَ لَحمَ أخیهِ مَیتاً فَکَرِهتُمُوهُ؛ ازیکدیگر غیبت نکنید، آیا دوست دارید که گوشت جسد برادر خود را بخورید؟ یقیناً از آن متنفرید» و نیز در آیه 30 سوره حج آمده است: «وَاجتَنِبُوا قَولَ الزُّورِ؛ واز گفتار باطل، اجتناب کنید».

در مقابل این تعابیر، قرآن به گفتار نیکو پرداخته و آن‌را تکلیف زبان معرفی می کند و در این باره در آیه 83 سوره بقره می‌فرماید: «وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسناً؛ وبا مردم(به زبان) نیکوسخن بگویید» و در آیه 53 اسراء نیز می‌فرماید: «وَقُل لِعِبادی یَقُولُوا الَّتی هِیَ أَحسَنُ؛ وبه بندگانم بگو که آن‌چه نیکوست برزبان آورند» و در آیه 10 سوره فاطر نیز در این مورد گفته است: «إِلَیهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیَّب؛ سخنان پاکیزه به سوی او بالا می‌رود».

خداوند متعال در آیه 108 سوره انعام می‌فرماید: «وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَلِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ؛ و آنهایى را که جز خدا مى‏‌خوانند دشنام مدهید که آنان از روى دشمنى [و] به نادانى خدا را دشنام خواهند داد این‌گونه براى هر امتى کردارشان را آراستیم آنگاه بازگشت آنان به‌سوى پروردگارشان خواهد بود و ایشان را از آن‌چه انجام مى‏‌دادند آگاه خواهد ساخت».