سبیک زندگی عاشورایی:

عاشورا یک تمثیل ویک قصه نیست که برسر زبان ها افتاده وباگذشت به تاریخ بپیوندد، بلکه عاشورایک رسم یک آئین ویک واقعیتی تلخ اما به یاد ماندنی وسرشار ازعشق ایثار وفاداری وجود وبخشش هست.

عده ای جان بر کف دین، عاشق خدا وپیرو امام واجب الطاعه،  بهترین سرمایه زندگی؛  یعنی جانشان مانند یک پرکاه بی ارزش در کف دست نهاده وتقدیم گرامی ترین موجود روی زمین یعنی امام زمانشان کردند. هرچه امامشان فریاد بر آورد شما برویدحجت را از شما گرفتم به گوششان بدهکار نبود آنها ماندندوگفتندیا با تو می رویم یاهرچه بلاسرمان بیاید با عشق می پذیریم.ماندندو جان فشانی کردند بارقص شمشیرها بازی  عشق نموده ، طاعات وتسلیم محض امام ماندند وولایت پذیری مطلق را به ما آموختند.

آنان جان بر کفانی بودند که بهترین درس تاریخ را در بهترین کلاس یعنی کربلا آزمون دادند وموفق وسربلند وپیروز، به ردای طول تاریخ نمره گرفتند. وسرمشق شدندبرای جانبازی ، برای ازخودگذشتن وبرای ایثار ومردانگی کامل.

اما آنانی که در جبهه مقابل علیه امام زمانشان شمشیر برهنه کردند وبا شراب بی ارزش دنیوی مست نموده وخودرا معرکه عام ساختند به چنان بلایی دچارشدندکه مسخ زمان ومکان گردیده وعبرت شدند برای همه بدی ها وبلاها. واینچنین تاریخ روز شمار کربلا به اندازه ردای اطوال زمان گشوده شدومردان سخنور بر سر منبرها رفته وبامدیحه سرایی آن رانگاشتند.وبزرگ بانوی آن سرزمین حضرت زینب کبری (علیهاالسلام) فرمود:مارأیت إلّاجَمیلاً