مسوغات افطار، در ماه مبارک رمضان مجوزات این که کسی بتواند افطار کند و روزه نگیرد چیست؟
مسوغ به معنای مجور و بر زمین افکننده می آید اما در این جا به معنای مسوغ نیست و به معنی لا تسهل است، یعنی ظلم او را برمن آسان مکن. راحت نتواند برمن ظلم کند، جلوی او را بگیر. کلمه استیفا به معنای انجام کامل کاری است. “استیفای حق ” به معنای حق کسی را کاملا گرفتن است برای مثال می گویند که فلان کس بیان مستعفا آورده است، این بدین معنا است که زحمت فراوان آورده است و به کمال رسانده است . عامه مردم می گویند که کسی از اداره ی استیعفا کرده است، که این یک لفظ غلط است و باید گفته شود که فرد استعفا کرده است و به این معنا است که “با پوزش فراوان من دیگر حضور نمی یابم و کاری انجام نمی دهم". کسی که استیعفا کرده است به این معنا است که طلب عفو کرده است. در این جا بیان می شود که حق من کاملا گرفته شود و خشم من کاملا فروکش کند.
خدایا اگر می خواهی این چنین باشد، پس به من عوضی بده. “اللهم صل على محمد ‌و‌ آله ، ‌و‌ عوضنى ‌من‌ ظلمه لى عفوك ، ‌و‌ أبدلنى بسوء صنيعه ‌بى‌ رحمتك ، فكل مكروه جلل دون سخطك ، ‌و‌ كل مرزئة سواء مع موجدتك ، اللهم فكما كرهت الى أن أظلم فقنى ‌من‌ أن أظلم ، اللهم ‌لا‌ أشكو الى أحد سواك ، ‌و‌ ‌لا‌ أستعين بحاكم غيرك ، حاشاك “؛ خدايا ! ‌بر‌ حضرت محمد صلوات الله علیه ‌و‌ خاندان ‌او‌ درود فرست ‌و‌ عفوت ‌را‌ ‌در‌ ‌حق‌ ‌من‌ ، جبران ظلم ‌او‌ قرار ‌ده‌ ‌و‌ رحمت خود ‌را‌ جايگزين بدرفتارى ‌وى‌ نسبت ‌به‌ ‌من‌ فرما، زيرا ‌هر‌ مشكلى ‌در‌ برابر خشم حضرتت ناچيز است ‌و‌ ‌هر‌ مصيبتى ‌در‌ مقايسه ‌با‌ غضب ‌تو‌ آسان ‌مى‌ نمايد . بارالها ! ‌پس‌ ‌هم‌ چنان ‌كه‌ راضى نيستى ‌به‌ ‌من‌ ظلم شود ، مرا ‌از‌ ستم كردن بازدار . پروردگارا ! ‌من‌ شكايت خويش ‌را‌ ‌به‌ احدى ‌جز‌ ‌تو‌ عرضه نمى كنم ‌و‌ ‌از‌ هيچ حكمرانى ‌جز‌ حضرتت كمك نمى طلبم ، هر

بار دیگر 14 خرداد فررسید وسخنان گرانمایه رهبر عزیزمان در مرقد بنیانگذار انقلاب روح ها را جلا داد وبار دیگر انرژی مضاعف به روح دلدادگانش فرود آوردو برای بیعت دوباره وتجدید میثاقی دیگر قلب ها ار صفا داد که ای فرزند وخلف برحق روح الله تا پای جان با تو می مانیم.

وای دشمنان از حسادت بمیرید که حق شما جز این نیست. شما از ترس وواهمه فقط به هر چیز چنگ می زنیدتا اثر این سخنان گوهربار این مرد آهنین را کم کنیدولی هرگز حق پشت ابر پنهان نمی ماندوشما کوردلان همچنان در شدت  گرفتاری غوطه خواهی خورد.

آثار و فوائد دعــا

عبادات بايد با نيت تقرب به خدا به جا آورده شود و دعا كه از برترين عبادتهاست تنها با همين نيت بايد انجام گيرد. همچون اولياي خاص الهي كه

تسليم محض اوامر او هستند و از آن جهت دعا مي‌كنند كه اطاعت حق تعالي است و لذا دعايشان اجابت بشود يا نه، راضي هستند. هرچند آنان از

دعا جز تقرب، چيزي نمي خواهند، اما خود دعا داراي آثار و فوايدي است كه هر دعاكننده‌اي از آن بهره‌مند خواهد شد، البته در صورتي كه آداب

و شرايط آن را رعايت كند.
در اين مقاله با توجه به روايات به برخي از فوايد دعا اشاره مي كنيم:

1. كسب معرفت: از شرايط دعا، به دست آوردن معرفت لازم براي شناخت خود و خداست. اينكه انسان بداند فقير محض است و در همه چيز

محتاج خداست و خداوند بي‌نياز از ديگران و برآورنده نياز ديگران است و بداند كه هيچ چيزي بدون اراده خداوند واقع نمي‌شود و هرچه را او

اراده كند بي‌درنگ محقق مي‌شود. “انما امره اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون” با اين معرفت انسان با تمام وجود و با اخلاص دعا خواهد كرد و

همين باعث اجابت آن مي‌شود. امام صادق ـ عليه السّلام ـ در بيان آيه «فليستجيبوا لي و ليؤمنوا بي» مي‌فرمايند: » يعني مردم بدانند كه خداوند

قادر است هر آنچه را بخواهند به آنان عطا كند. و وقتي از آن حضرت درباره علت عدم استجابت دعا پرسيدند، فرمود: » چون شما كسي را

مي‌خوانيد كه او را نمي‌شناسيد.
2. آرامش رواني: گاهي انسان در زندگي روزمره خود گرفتار مشكلاتي مي‌شود كه بر طرف كردن آن از توانش خارج است. و » وارد آمدن

فشار براي انجام كارهايي فراتر از توانمنديهاي آدمي در وي اضطراب ايجاد مي‌كند و اين اضطراب را نمي‌تواند مدت درازي تحمل كند. بهترين

راه حل براي از بين بردن اضطراب و به دست آوردن آرامش، دعا و راز و نياز با خداست چرا كه دعا برقراري ارتباط بنده با خداست. خدايي

كه بر هر كاري تواناست. اين ارتباط انسان را اميدوار و دلگرم به قدرتي برتر مي‌كند كه اگر صلاح بداند به راحتي آن فشارها و سختي‌ها را

برطرف مي‌كند.

3. خودسازي: برقراري ارتباط با خداوند و با او به راز و نياز پرداختن در صورتي امكان‌پذير است كه اعمال او خلاف خواست پروردگار نباشد.

قرآن كريم مي‌فرمايد:  خداوند دعاي كساني را اجابت مي‌كند كه ايمان داشته باشند و عمل صالح انجام دهند.(شوري، 26) پس سخن گفتن با خدا و

طلب حاجت از او، دلي پاك و عملي صالح لازم دارد. چنانكه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: پرهيزگار باشيد و اعمالتان را صالح و

درونتان را براي خدا خالص كنيد تا خداوند دعايتان را اجابت كند.  و چون شرط به اجابت رسيدن دعا، ترك گناه است، كسي كه حقيقتا درخواستي

از خدا دارد، مراقب اعمال و رفتار خود خواهد بود.

4. از بين بردن خودخواهي: براي استجابت دعا بهتر است انسان اول براي ديگران دعا كند سپس براي خود. چنانكه امام صادق ـ عليه السّلام ـ

مي‌فرمايند:  هر كس چهل مؤمن را قبل از خود دعا كند، دعايش مستجاب مي‌شود. همچنين پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايند: وقتي كسي

از شما دعا مي‌كند آن را عموميت دهد - و براي ديگران هم دعا كند - چرا كه باعث اجابت دعاست. طلب خير براي ديگران در واقع مبارزه

دروني با انحصار طلبي و خودخواهي است.

5. نجات از دوزخ: رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايند:  در قيامت امر مي‌شود عده‌اي را به جهنم ببرند ، خداوند به مالك جهنم

مي‌فرمايد: به آتش بگو پاهايشان را نسوزاند چونكه با آن به مساجد مي‌رفتند، صورتشان را نسوزاند به خاطر وضو گرفتنشان و دستهايشان را

نسوزاند چون هنگام دعا دستها را بالا مي‌گرفتند.

آثار و فوائد دعــا

عبادات بايد با نيت تقرب به خدا به جا آورده شود و دعا كه از برترين عبادتهاست تنها با همين نيت بايد انجام گيرد. همچون اولياي خاص الهي كه تسليم محض اوامر او هستند و از آن جهت دعا مي‌كنند كه اطاعت حق تعالي است و لذا دعايشان اجابت بشود يا نه، راضي هستند. هرچند آنان از دعا جز تقرب، چيزي نمي خواهند، اما خود دعا داراي آثار و فوايدي است كه هر دعاكننده‌اي از آن بهره‌مند خواهد شد، البته در صورتي كه آداب و شرايط آن را رعايت كند.
در اين مقاله با توجه به روايات به برخي از فوايد دعا اشاره مي كنيم:
1. كسب معرفت: از شرايط دعا، به دست آوردن معرفت لازم براي شناخت خود و خداست. اينكه انسان بداند فقير محض است و در همه چيز محتاج خداست و خداوند بي‌نياز از ديگران و برآورنده نياز ديگران است و بداند كه هيچ چيزي بدون اراده خداوند واقع نمي‌شود و هرچه را او اراده كند بي‌درنگ محقق مي‌شود. “انما امره اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون” با اين معرفت انسان با تمام وجود و با اخلاص دعا خواهد كرد و همين باعث اجابت آن مي‌شود. امام صادق ـ عليه السّلام ـ در بيان آيه «فليستجيبوا لي و ليؤمنوا بي» مي‌فرمايند: » يعني مردم بدانند كه خداوند قادر است هر آنچه را بخواهند به آنان عطا كند. و وقتي از آن حضرت درباره علت عدم استجابت دعا پرسيدند، فرمود: » چون شما كسي را مي‌خوانيد كه او را نمي‌شناسيد.
2. آرامش رواني: گاهي انسان در زندگي روزمره خود گرفتار مشكلاتي مي‌شود كه بر طرف كردن آن از توانش خارج است. و » وارد آمدن فشار براي انجام كارهايي فراتر از توانمنديهاي آدمي در وي اضطراب ايجاد مي‌كند و اين اضطراب را نمي‌تواند مدت درازي تحمل كند. بهترين راه حل براي از بين بردن اضطراب و به دست آوردن آرامش، دعا و راز و نياز با خداست چرا كه دعا برقراري ارتباط بنده با خداست. خدايي كه بر هر كاري تواناست. اين ارتباط انسان را اميدوار و دلگرم به قدرتي برتر مي‌كند كه اگر صلاح بداند به راحتي آن فشارها و سختي‌ها را برطرف مي‌كند.
3. خودسازي: برقراري ارتباط با خداوند و با او به راز و نياز پرداختن در صورتي امكان‌پذير است كه اعمال او خلاف خواست پروردگار نباشد. قرآن كريم مي‌فرمايد:  خداوند دعاي كساني را اجابت مي‌كند كه ايمان داشته باشند و عمل صالح انجام دهند.(شوري، 26) پس سخن گفتن با خدا و طلب حاجت از او، دلي پاك و عملي صالح لازم دارد. چنانكه حضرت علي ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: پرهيزگار باشيد و اعمالتان را صالح و درونتان را براي خدا خالص كنيد تا خداوند دعايتان را اجابت كند.  و چون شرط به اجابت رسيدن دعا، ترك گناه است، كسي كه حقيقتا درخواستي از خدا دارد، مراقب اعمال و رفتار خود خواهد بود.
4. از بين بردن خودخواهي: براي استجابت دعا بهتر است انسان اول براي ديگران دعا كند سپس براي خود. چنانكه امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند:  هر كس چهل مؤمن را قبل از خود دعا كند، دعايش مستجاب مي‌شود. همچنين پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايند: وقتي كسي از شما دعا مي‌كند آن را عموميت دهد - و براي ديگران هم دعا كند - چرا كه باعث اجابت دعاست. طلب خير براي ديگران در واقع مبارزه دروني با انحصار طلبي و خودخواهي است.
5. نجات از دوزخ: رسول اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ مي‌فرمايند:  در قيامت امر مي‌شود عده‌اي را به جهنم ببرند ، خداوند به مالك جهنم مي‌فرمايد: به آتش بگو پاهايشان را نسوزاند چونكه با آن به مساجد مي‌رفتند، صورتشان را نسوزاند به خاطر وضو گرفتنشان و دستهايشان را نسوزاند چون هنگام دعا دستها را بالا مي‌گرفتند.

السلام علیک حین ترکع وتسجد:

سلام بر آن امامی که قریب 12 قرن بخاطر 313 نفر از یارانش انتظار می کشد وهمچنان بر این انتظار ثابت مانده است.

در شرح حال یکی از پیامبرا ن آمده است عهدی با از یارانش می گذارد وبر این عهدش یک سال همان جا می ماند تا دوستش بیاید. 

كظم” در لغت عربي به معني گلو يا محل خروج نفس است «كظم فلان» يعني نفس او بند آمد و ساكت شد. “غيظ” هم به معني خشم و غضب شديد و حرارتي است كه انسان آن را از فوران و جوشش خون قلبش مي‌فهمد و در مي‌يابد.
اصطلاح «كظم غيظ» يعني خودداري از اظهار خشم و نگه داشتن آن در دل است. انسان در روابط اجتماعي با ديگران، بعضاً با عملكرد غلط آنها و خطاهايي دور از انتظار مواجه مي‌شود و اين باعث عصباني شدن فرد مي‌گردد. در چنين حالتي، وظيفۀ اخلاقي و ديني انسان اين است كه خشم را آشكار نكند و به آن ترتيب اثر ندهد.
عصباني شدن انسان يا براي دفع اذيت و ضرر است يا براي انتقام، اگر اين خشم نسبت به كسي باشد كه ضعيف‌تر است، در اين حالت خون منبسط شده و رنگ شخص عصباني، سرخ مي‌شود ولي اگر اين عصبانيت نسبت به كسي باشد كه قوي‌تر از اوست و خود را از انتقام گرفتن ناتوان بداند، خون منقبض مي‌شود و شخص اندوهگين مي‌گردد. و رنگ رخسار زرد مي‌شود.
انسان در حالت غضب تجلي‌گاه جهنم است و اگر خود را كنترل نكرد شرارۀ اين آتش به بيرون سرايت مي‌كند و در قيامت با همين آتش خواهد سوخت صداي تنفس و نالۀ انسان غضب كرده، صداي غيظ آلود جهنم است.[ فرقان / 12] و در حال عصبانيت شيطان به انسان بسيار نزديك است بنابراين شخص عصباني نبايد تصميم بگيرد و عملي را انجام دهد.
غضب از بيماري دل و نقصان عقل است و باعث ضعف نفس و نقص آن مي‌شود (البته منظور غضبي است كه مورد تأئيد عقل و شرع نباشد كه شرح آن در همين مقاله خواهد آمد)، ديوانه زودتر از عاقل و مريض زودتر از سالم عصباني مي‌شود اما نفس نيرومند و با فضيلت همچون كوهي است كه طوفانها تكانش نمي‌دهد. كمتر صفتي از صفات رذيله به اندازۀ غضب ويراني به بار مي‌آورد و اگر فهرستي از آثار سوء غضب نوشته شود معلوم مي‌گردد كه اين آثار از بسياري از اخلاق رذيله بيشتر است.

اسلام در نگرش خود به زن، با آفرینش ریحانه نبی و انسیه حوراء، نشان داد که دین جامعی است که زن تحقیر شده در جاهلیت دیروز و غرب زده امروز را نه تنها باور ندارد، بلکه تقبیح می کند و الگوی ایده آل زن مسلمان را فاطمه زهرا علیهاالسلام می داند تا بهانه برای هیچ زن مسلمانی باقی نماند که ما اسوه و الگویی نداشتیم تا با تمسّک به او بتوانیم انحراف و باطل را تشخیص دهیم و یا به خود اجازه دهیم که وارد عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی شویم.
یکی از بزرگ ترین درس های عملی از حضرت زهرا علیهاالسلام حضور فعّال در صحنه های اجتماعی سیاسی با حفظ عفّت و حجاب و ارزش های وجودی زن است که در انقلاب اسلامی، جلوه یافت و الگویی برای زنان مسلمان در سطح جهان گردید. تأسّی به اسوه و الگوی برتر زنان جهان، حضرت زهرا علیهاالسلام ، گامی نوین و حرفی نو مطرح ساخت که زن مسلمان در اقصی نقاط جهان، از آسیا تا آفریقا، از اروپا تا آمریکا، می تواند با تکیه بر الگوی عملی فاطمی، به خودباوری و احیای هویّت اسلامی دست یازد.
صدیقه طاهره علیهاالسلام با زندگی و مبارزه خود، در عرصه های گوناگون اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، عبادی، خانه داری، همسرداری، تربیت فرزند و بخصوص در صحنه های گوناگون سیاسی، نشان داد که یک زن می تواند با حفظ حریم عفّت و ارزش های انسانی، در تمامی عرصه های جامعه حضور داشته باشد
همانطور که مقام معظّم رهبری بارها به این مسئله اشاره کرده که زنان باید با تأسّی به دخت نبی مکرم اسلام، در عرصه های گوناگون اجتماعی فعّال باشند، ایشان می فرماید:
«زنان مسلمان در زندگی شخصی، اجتماعی و خانوادگی خود باید زندگی حضرت فاطمه علیهاالسلام را از جهت خردمندی، فرزانگی و عقل و معرفت الگو و سرمشق قرار دهند؛ از بُعد عبادت، مجاهدت، حضور در صحنه تصمیم گیری های عظیم اجتماعی، خانه داری، همسرداری و تربیت فرزندان صالح از زهرای اطهر علیهاالسلام پیروی کنند»

بهشت و نیکی به والدین:عن ابی الحسن علیه السلام قال: قال رسول الله صلی الله علیه و آله :
کن بارا و اقتصر علی الجنة و ان کنت عاقا فاقتصر علی النار.از امام رضا علیه السلام نقل شده که فرمود:رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:نسبت به پدر و مادر نیکوکار باش تا پاداش تو بهشت باشد ولی اگر عاق آنها شوی جهنمی خواهی بود.اصول کافی، ج 2، ص 348.

دعا آثار مثبت و گران قدر بسیارى براى انسان به ارمغان مى‏ آورد از جمله:

الف) دعا داراى آثار تربیتى و سازنده فراوانى است. دعاها مشتمل بر مجموعه عظیمى از معارف بلند الهى و عمیق ترین آموزه‏هاى توحیدى عرفانى وفلسفى است.
ب ) دعا موجب تلطیف روح در سایه ارتباط با معبود و در پى‏آورنده پاکى و طهارت نفس است.
ج ) دعا آرام بخش دل و تسکین دهنده آلام روحى و روانى است.
د ) دعا آرمان پرور و هدف ساز و جهت بخش است.
ه ) دعا امید بخش انسان است. زیرا در پرتو آن انسان خود را با بزرگ‏ترین منبع فیض هستى در ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه مى‏بیند و از تنهایى و بى کسى نجات مى‏یابد.
و ) دعا استمداد از نیروها و عوامل ماوراى مادى در حل مشکلات و از طرف دیگر کسب موفقیت هرچه بیشتر در امور است. از طرف دیگر مسأله اجابت دعا از مسائل قطعى در همه ادیان الهى است. قرآن مجید مى‏فرماید: اذا سألک عبادى عنى فانى قریب اجیب دعوه الداع اذا دعانبه عبارت دیگر سنت الهى بر آن تعلق گرفته که برخى از امور را از طریق دعا و درخواست به انسان عنایت فرماید و این تبعیض نیست؛ زیرا سنتى کلى وداراى قوانین عام و مشتمل بر حکمت است. لیکن این به معناى آن نیست که هر بنده‏اى هر چه به هر شکل و در هر شرایطى درخواست کند تماما مطابق خواست او اجابت شود. زیرا اجابت دعا نیز امرى قانونمند و ملایم با دیگر سنت‏هاى جارى الهى در نظام تکوین و مشروط به شرایطى است؛ از جمله:
1) شرایط مناسب روحى دعا کننده از قبیل تضرع و تواضع در مقابل پروردگار.
2) مصلحت بودن تحقق خواسته شخص دعا کننده. چرا که در بسیارى از موارد تحقق آن خواسته براى شخص سودمند نیست؛ مثلا رسیدن به مقام یا امکاناتى خاص چه بسا نه تنها به نفع او نباشد. بلکه ممکن است مایه دورى او از ایمان و تقوا گردد.
3) فرا رسیدن زمان مناسب براى تحقق مطلوب. مثلا ممکن است فردى علاقه‏مند باشد که یک شخصیت علمى ممتاز باشد و تلاش علمى فراوانى کند ولى قطعا در اندک زمان تحقق آن ممکن نیست و سال‏ها باید بگذرد تا نتیجه تلاش‏هاى خود را به دست آورد.
4) اخلاص در نیت و انقطاع کامل به خداوند؛ چرا که عطایا به اندازه نیت و اخلاص در آن سرازیر مى‏شوند و در کلام حضرت امیر(ع) در نهج‏البلاغه آمده است: «ان العطیه على قدر النیه».
5) معقول بودن خواسته انسان.
6) اقدام براى رسیدن به نتیجه و به کار گیرى سایر عوامل طبیعى نقش دارنده متناسب با سنت‏هاى الهى در نظام خلقت.
7) از طرفى خداوند گاهى اجابت مطلوب انسان را به عللى که صلاح مى‏داند و بر ما پوشیده است به تأخیر مى‏اندازد یا آن را به گونه‏اى دیگر تبدیل مى‏نماید و در واقع به شیوه بهتر اجابت مى‏شود بدون آن که ما بدانیم.
8) نکته مهم دیگر این که استجابت در آیه شریفه معناى بسیار عمیقى دارد ولى غالبا برداشت‏هاى عموم با مفهوم شگرف آن ناسازگار است.

دعا آثار مثبت و گران قدر بسیارى براى انسان به ارمغان مى‏ آورد از جمله:

الف) دعا داراى آثار تربیتى و سازنده فراوانى است. دعاها مشتمل بر مجموعه عظیمى از معارف بلند الهى و عمیق ترین آموزه‏هاى توحیدى عرفانى وفلسفى است.
ب ) دعا موجب تلطیف روح در سایه ارتباط با معبود و در پى‏آورنده پاکى و طهارت نفس است.
ج ) دعا آرام بخش دل و تسکین دهنده آلام روحى و روانى است.
د ) دعا آرمان پرور و هدف ساز و جهت بخش است.
ه ) دعا امید بخش انسان است. زیرا در پرتو آن انسان خود را با بزرگ‏ترین منبع فیض هستى در ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه مى‏بیند و از تنهایى و بى کسى نجات مى‏یابد.
و ) دعا استمداد از نیروها و عوامل ماوراى مادى در حل مشکلات و از طرف دیگر کسب موفقیت هرچه بیشتر در امور است. از طرف دیگر مسأله اجابت دعا از مسائل قطعى در همه ادیان الهى است. قرآن مجید مى‏فرماید: اذا سألک عبادى عنى فانى قریب اجیب دعوه الداع اذا دعانبه عبارت دیگر سنت الهى بر آن تعلق گرفته که برخى از امور را از طریق دعا و درخواست به انسان عنایت فرماید و این تبعیض نیست؛ زیرا سنتى کلى وداراى قوانین عام و مشتمل بر حکمت است. لیکن این به معناى آن نیست که هر بنده‏اى هر چه به هر شکل و در هر شرایطى درخواست کند تماما مطابق خواست او اجابت شود. زیرا اجابت دعا نیز امرى قانونمند و ملایم با دیگر سنت‏هاى جارى الهى در نظام تکوین و مشروط به شرایطى است؛ از جمله:
1) شرایط مناسب روحى دعا کننده از قبیل تضرع و تواضع در مقابل پروردگار.
2) مصلحت بودن تحقق خواسته شخص دعا کننده. چرا که در بسیارى از موارد تحقق آن خواسته براى شخص سودمند نیست؛ مثلا رسیدن به مقام یا امکاناتى خاص چه بسا نه تنها به نفع او نباشد. بلکه ممکن است مایه دورى او از ایمان و تقوا گردد.
3) فرا رسیدن زمان مناسب براى تحقق مطلوب. مثلا ممکن است فردى علاقه‏مند باشد که یک شخصیت علمى ممتاز باشد و تلاش علمى فراوانى کند ولى قطعا در اندک زمان تحقق آن ممکن نیست و سال‏ها باید بگذرد تا نتیجه تلاش‏هاى خود را به دست آورد.
4) اخلاص در نیت و انقطاع کامل به خداوند؛ چرا که عطایا به اندازه نیت و اخلاص در آن سرازیر مى‏شوند و در کلام حضرت امیر(ع) در نهج‏البلاغه آمده است: «ان العطیه على قدر النیه».
5) معقول بودن خواسته انسان.
6) اقدام براى رسیدن به نتیجه و به کار گیرى سایر عوامل طبیعى نقش دارنده متناسب با سنت‏هاى الهى در نظام خلقت.
7) از طرفى خداوند گاهى اجابت مطلوب انسان را به عللى که صلاح مى‏داند و بر ما پوشیده است به تأخیر مى‏اندازد یا آن را به گونه‏اى دیگر تبدیل مى‏نماید و در واقع به شیوه بهتر اجابت مى‏شود بدون آن که ما بدانیم.
8) نکته مهم دیگر این که استجابت در آیه شریفه معناى بسیار عمیقى دارد ولى غالبا برداشت‏هاى عموم با مفهوم شگرف آن ناسازگار است.

یک بار دیگر یوم الله 22 بهمن فرا رسید وخون پاک شهدا صدایمان زدند ووتقاضای تجدید بیعت دارند ؛ که ای برادران وخواهران بشتابید به سوی این اعلان عمومی وبه خیابان ها بیایید که امام شهدا فرمان حضور داد وبا خضور سبزتان نه تنها به دهن مستکبران زورگو می زنید بلکه با همین مشت های گره بسته تجدید بیعت می کنید با شهدا وایثارگران ، جانبازان قطع نخاع روی تخت های آسایشگاه ها که تنها آرزوی آنان این است که زحمات ومقاومت وایثارشان وفداکاریها یشان به هدر نرود. به امید دیدار همه مردم ایرا ن در راهپیمایی یوم الله 22بهمن در خیابان ها ایران.

انواع گفتگوهای فرهنگی
الف ـ انواع گفتگو به لحاظ مخاطب:در قرآن، گفتگوهای متعددی بین دو یا چند مخاطب نقل شده است.این گفتگوها، گاه بین خداوند وپیامبران و اولیای الهی با فرشتگان است و گاه میان خداوند و آدمیان؛زمانی نیز بر عکس بین پیامبران، فرشتگان و بنی آدم با خداوند. همچنین در قرآن، گفتگوهای متعدد پیامبران با اقوام و گروه های گوناگون گزارش شده است.
گفتگوهای نوح و موسی و دیگر پیامبران با اقوام خود؛گفتگوهای پیامبر(ص) با مؤمنان، کافران ،مشرکان، اهل کتاب و منافقان؛گفتگوهای پیامبران با طاغیان و سرکشان، نمونه هایی از این گفتگوهاست.از دیگر موارد، گفتگوهای اقوام و گروه ها و مردم، با پیامبران الهی و با یکدیگر است.
آیاتی که با «اذکروا» آغاز می شود و یا انسان را به تعقل و تفکر ترغیب می کند و نفس آدمی مخاطب قرار می گیرد، دعوت به نوعی گفتگوی درونی است.علاوه بر اینها، در قرآن کریم، گفتگوهای متعددی بین اهل بهشت و دوزخ، اشرار در روز قیامت، عاقلان و سفیهان و عاقلان و عاقلان، گزارش شده است.
ب ـ انواع گفتگو به لحاظ روش:با دقت در آیاتی که در آنها الفاظ قال،قیل، قل، قالوا، یقولون و… به کار رفته است، می توان انواع متعددی از گفتگوها را مشاهده کرد.
هر چند غالب آیات قرآن از نوعی گفتمان، سؤال و جواب و یا سؤالات در تقدیر حکایت دارد؛اما در یک نگاه کلی می توان به نمونه هایی از این گفتگوها اشاره کرد:
1. گفتگوهای تبلیغی:پاره ای از آیات، دلالت بر ابلاغ دارد، پیام های هدایتی و برنامه های خداوند از طریق پیامبران به مردم ابلاغ گردیده است.
2. گفتگوهای ارشادی:در آیاتی دیگر سخن از ارشاد است. در این آیات، عموماً لحن کلام، با هدف پیامگذار، هماهنگی دارد و با مرونت و نرمی همراه است.
3. گفتگوهای استفهامی:در آیاتی از قرآن در پاسخ به سؤالات مطرح شده با پیامبر(ص) توضیحاتی بیان می شود.آیاتی که الفاظ «یستفتئونک» یا «یسئلونک» در آنها بکار رفته، از این قبیل است.
همچنین آیاتی از قرآن که در ضمن آنها، مطالبی پس از فعل امر «قل» بیان شده از اینگونه است.بدین معنا که سؤالات مقدّر یا مذکوری در میان بوده است و آنگاه جواب آنها پس از «قل» ارائه شده است.
4. گفتگوهای استدلالی:مهم ترین بخش گفتگوهاست.در بسیاری از آیات قرآن و مناظرات معصومان(ع) استفاده از استدلال و برهان مورد تأکید قرار گرفته و با ذکر دلایل عقلانی و منطقی، طرف مقابل دعوت به تفکر شده و سرانجام قانع گردیده است.

اقسام جهالت از بیانات حضرت علی (ع):
مردم در جامعه جاهلی بنا به فرموده حضرت علی(ع) چهار گروهند : گروه اول به علت این که ناتوانند دست به فساد نمی زنند، گروه دوم آنان فسادشان را آشکار کرده و خود آماده کشتار دیگرانند ؛ گروه سوم خواهان آخرت در پرتو اعمال دنیوی نیستند و خود را به زیور ایمان داران می آرایند؛ گروه چهارم، این گروه با پستی و ذلت از به دست آوردن قدرت محرومند و خود را به زیور قناعت و لباس اهل زهد آراسته اند.

یا ابا صالح المهدی ادرکنی!

راز پنهان در روزهای جمعه رادوست دارم، انگار همه بیشتر منتظر رسیدن خبری خوش اند حتی پرنده ها هم جور دیگری آواز  می خوانند.

خدایا تو آزوهای ما را برآورده کن وامام زمانمان را به ما برسان وم را با ترازوی لیاقتمان نسنج ما واقعا به حضور وظهورش

نیازمندیم در بارگاه خدایی ملاک بخشش وعفو ارزش من نیست بلکه کرامت توست پس بیا با کرامت خودت این آخرین باز مانده

الهی بقیة الله  اعظم را به مردم ویارانش برسان. 

باردیگر شهر مقدس قم این نگین گوهر بار ایرا ن زمین در عزای عمه سادات در سیاه پوش شده ودر غم وماتم فرو رفت. 

آن بانوی مکرمه وعالمه ای که در فراق برادر وولی وحجت بر حق مسلمین ، طاقتش طاق شد وبا گروهی از علویان وبرادر زادگان وپسر عم خود برای زیارت آن امام همام پا در سرزمین ناشناخته گذاشته ودر همین مسیر با سم وزهر نامردان، با یک دوره کوتاه بیماری به دیدار پدر واجدادش شتافت واز دیار برادر بزرگوار خود محروم گشت.

بار الها به حق معصومیت فاطمه معصومه (س)، به زنان ما ایمان همراه با اعمال صالح، حیاو نجابت، بزرگ منشی ویقین و..عطا بگردان. وهمه زنان مسلمان شیعه را فردا قیامت به دست شافی روز جنت به بهشت برین برسان.

چت کردن با نامحرم در صورتی که نیاز وضرورت در بین نباشد وارتباط چت بدون قصد لذت وبدون حرف های تحریک کننده باشد، اشکال ندارد.
اگر ارتباط با قصد لذت جنسی باشد ویا حرف های تحریک کننده گفته شود ویا مفسده ای ایجاد کند، حرام است. با توجه به اینکه ارتباط دختر وپسر نامحرم ، بدون ضرورت چه از طریق موبایل باشد یا از طریق شبکه اینترنت وچت وچه از راههای دیگر باشد، غالبا منشا فساد است وجایز نیست واگر صحبت ها تحریک کننده باشد، حرام است.
هم چنین ارتباط عادی با نامحرم در صورتی که ضرورت در بین نباشد،باتوجه به این که هرنوع ارتباط دختر وپسر نامحرم، چه از طریق شبکه اینترنت وچت وچه از راههای دیگر غالباً منشأ فساد است، جایز نمی باشد.
تجربه های مکرر نشان داده که رابطه های دختران وپسرا ن دام های شیطان است وپیامد های منفی دارد. هم چنین صحبت کردن های غیر ضروری با نا محرم از مناسب ترین جایگاه های نفوذ شیطان است.ممکن است ناخود آگاه انسان را به روابط غیر اخلاقی سوق دهد. (آیة الله خامنه ای )
چت کردن با جنس مخالف در بحث دینی ومذهبی مثلا حجاب بدون هیچ قصدی گناه است؟
چت کردن با نامحرم در صورتی که نیاز وضرورت در بین نباشد وارتباط چت بدون قصد لذت وبدون حرف های تحریک کننده باشد، اشکال ندارد. چت کردن با نامحرم در صورتی که نیاز وضرورت در بین نباشد وارتباط چت بدون قصد لذت وبدون حرف های تحریک کننده باشد، اشکال ندارد.
اگر ارتباط با قصد لذت جنسی باشد ویا حرف های تحریک کننده گفته شود ویا مفسده ای ایجاد کند، حرام است. با توجه به اینکه ارتباط دختر وپسر نامحرم ، بدون ضرورت چه از طریق موبایل باشد یا از طریق شبکه اینترنت وچت وچه از راههای دیگر باشد، غالبا منشا فساد است وجایز نیست واگر صحبت ها تحریک کننده باشد، حرام است.
البته اگر برای ارتباط وصحبت کردن با نامحرم ضرورتی در بین باشد، مانند : سوال کردن مسائل شرعی از نامحرم وامثال این مورد، وقصد لذت بردن هم در بین نیاشد، اشکال ندارد؛ ولی به شرط اینکه این نوع ارتباط نیز دوام دار نباشد.(حضرت آیة الله بهجت، استفتائات ، ج4) 

تقليد:
بمعناي پيروي كردن و دنباله روي است و در اينجا پيروي از (فقيه) ميباشد.يعني كارهاي خود را مطابق فتواي مجتهد انجام دهد به مجتهدي كه ديگران از او تقليد مي كنند (مرجع تقليد) مي گويند.
مرجع تقليد بايد داراي اين شرائط باشد: اجتهاد، بلوغ، مردبودن، حلال زادگي، عقل ،عدالت ،زنده بودن ، شيعه دوازده امامي بودن ،و بنابر احتياط واجب اعلم بوده و حريص به دنيا نباشد.
عادل به كسي گويند كه داراي قوه عدالت باشد و نشانه عدالت آنستكه گناهان كبيره را انجام نمي دهد و بر گناهان صغيره اصرار نورزد.
اعلم كسي است كه در استنباط و استخراج احكام (از قرآن و روايات) از ديگران استادتر باشد.
تقليد ابتدائي از مجتهد مرده جائز نيست يعني كسي كه تازه به سن بلوغ رسيده و يا تاكنون تقليد نمي كرده نمي تواند به فتواي مجتهدي كه از دنيا رفته ،عمل كند بايد از مجتهد زنده تقليد كند.
بقاي بر تقليد ميت:
بقاي برتقليد ميت اشكال ندارد يعني كسي كه در زمان حيات مجتهدي به فتاوايش يا بعضي از آنها عمل كرده باشد مي تواند بر تقليد او باقي بماند ،حتي در مسائلي كه در زمان حيات آن مجتهد به آنها عمل نكرده نيز ميتواند از وي تقليد كند. مثلا خانمي كه درحيات امام زايماني نداشت تا غسل نفاس در زمان امام داشته باشد بعد از او اگر زايمان كرد مي تواند از روي دستور امام غسل خود را انجام دهد. مقلد بايد با اجازه مجتهد زنده بر تقليد ميت باقي بماند يعني بعد از فوت مجتهد خودش مجتهد زنده اي را براي تقليد انتخاب مي كند و با اجازه او بر ميت باقي مي ماند.
كسي كه بر تقليد ميت باقي مانده است ،در مسائلي كه ميت فتوي نداده و همچنين در مسائل جديد بايد از مجتهد زنده تقليد كند.
اگر مقلد در مسئله اي به فتواي مجتهدي عمل كند و بعد از مردن او در همان مسئله به فتواي مجتهد زنده رفتار نمايد ،دوباره نمي تواند آنرا مطابق فتواي مجتهدي كه از دنيا رفته انجام دهد.
بعنوان مثال : مقلدين امام در زمان حيات امام به فتواي امام ( اگر كسي كارمند شهري باشد كه با محل زندگي او چهار فرسخ يا بيشتر فاصله است نماز آن شخص قصر و نمي تواند روزه بگيرد چون مسافر است ) عمل كردند و روزه نمي گرفتيد بعد از فوت امام به فتواي مجتهد زنده (اگر كسي كارمند شهري باشد كه يا محل زندگي او چهار فرسخ يا بيشتر فاصله است شغل اين شخص بحساب مي آيد اين شخص مسافر نيست نماز تمام و روزه درست است ) عمل كرده بعدا نمي تواند برگردد به دستور امام و روزه را نگيرد.
ولي اگر مجتهد زنده فتوي ندهد و احتياط نمايد و مقلد مدتي به احتياط مجتهد زنده عمل كند دوباره مي تواند به فتواي مجتهديكه از دنيا رفته عمل نمايد .مثلا اگر مجتهدي گفتن يك مرتبه تسبيحات اربعه را در ركعت سوم و چهارم نماز كافي بداند ، مقلد مدتي باين دستور عمل نمايد و يكمرتبه بگويد، چنانچه آن مجتهد از دنيا برود و مجتهد زنده احتياط واجب را در سه مرتبه گفتن بداند و مقلد مدتي باين احتياط عمل كند و سه مرتبه بگويد ،دوباره ميتواند به فتواي مجتهديكه از دنيا رفته برگردد و يكمرتبه بگويد.
راههاي تشخيص مجتهد و اعلم:
1- خود انسان يقين كند ، در صورتي كه خودش اهل علم باشد در نتيجه افرادي كه صلاحيت علمي تشخيص اجتهاد و اعلميت را دارا باشند بر آنها واجب است كه جهت شناختن مجتهد اعلم جهت جستجو و تفحص نمايند.
2- گواهي دو نفر عالم عادل كه مي توانند مجتهد و اعلم را تشخيص دهند به شرط آن كه دو نفر عالم عادل ديگر با گفته آنان مخالفت نكنند.
3- شهرتي كه مفيد علم باشد، يعني بين اهل خبره چنان به اجتهاد و اعلميت مشهور باشد كه موجب علم به اجتهاد يا اعلميت آن فرد باشد .
راههاي بدست آوردن فتواي مجتهد :
1- شنيدن از خود مجتهد
2- شنيدن از دو يا يك نفر عادل
3- شنيدن از يك نفر مورد اطمينان
4- ديدن در رساله مجتهد در صورتي كه به درستي و بي غلط بودن آن اطمينان داشته باشد .
فتوا چيست؟
فتوي نظريه و راي قطعي مجتهد و مرجع تقليد در مسائل شرعيه كه مقلدين وي بايد بدان عمل نمايند.بنابراين اگر مجتهد اعلم در مساله اي فتوي دهد كسيكه از او تقليد ميكند بنابراحتياط نمي تواند د رآن مساله به فتواي مجتهد ديگر عمل كند ولي اگر فتوي ندهد و بفرمايد احتياط آنستكه فلانطور عمل شود مقلد مي تواند به همان احتياط عمل كند يا به فتواي مجتهد ديگري كه پس از آن مجتهد از ديگران اعلم است مراجعه كند .

فرق بين احتياط واجب و احتياط مستحب:
احتياط واجب:احتياط بدون فتواست اگر مجتهدي در مساله اي فتوا نداده و از ابتدا احتياط كرده باشد.احتياط واجب است كه به آن (احتياط مطلق) هم مي گويند.
احتياط مستحب:
اگر مجتهد در مساله اي فتوي داده و احتياط نيز داشته باشد اين احتياط مستحب است.مثل آنكه در مساله اي فتوي دهد سپس بگويد«اگر چه احتياط چنين است» و يا اول احتياط كند و بعد از آن فتوي دهد. مثل آنكه بعد از احتياط بگويد«اگر چه حكم اين است » و يا بگويد «اگرچه اقوا چنين است» و يا آنكه احتياط همراه با لفظي باشد كه استحباب از آن فهميده شود،مثل اينكه بگويد«اولي و احوط چنين است.»
درك احتياط در اين سه مورد جايز است چون اين احتياط را احتياط مستحب گويند.
مثال احتياط مستحب:«در غسل ارتماسي اگر به نيت غسل ارتماسي به تدريج در آب فرو رود تا تمام بدن زير آب قرار گيرد غسل او صحيح است و احتياط آنستكه يك دفعه زير آب رود.»
در احتياط مستحب،مقلد بايد به همان احتياط عمل كند و يا به فتواي همراه آن و نمي تواند در آن مساله به مجتهد ديگر رجوع كند.
كسي كه بر تقليد ميت باقي مانده است ،در مسائلي كه ميت فتوي نداده و همچنين در مسائل جديد بايد از مجتهد زنده تقليد كند.
اگر مقلد در مساله اي به فتواي مجتهدي عمل كند و بعد از مردن او در همان مساله به فتواي مجتهد زنده رفتار نمايد ،دوباره نمي تواند آنرا مطابق فتواي مجتهديكه از دنيا رفته انجام دهد .
مثال: اگر مقلد امام در زمان حياتش به فتواي او (اگر كسي محل كار او با محل زندگي چهار فرسخ يا بيشتر فاصله باشد و هر روز رفت و آمد نمايد در صورتيكه قبل از اذان ظهر به وطن خود نرسد نماز او قصر است و نمي تواند روزه بگيرد چون مسافر است.)عمل كرد و روزه نگرفت و نماز را شكسته خواند بعد از فوت امام به فتواي مجتهد زنده (اگر كسي محل كار او با محل زندگي چهار فرسخ يا بيشتر فاصله شود و كارش اين است كه هفته اي يكبار يا بيشتر براي انجام شغلي سفر كند همينكه عرفا اينكار را شغل او بگويند بايد نماز را تمام بخواند.)عمل كرده بعدا نميتواند برگردد به دستور امام خميني روزه را نگيرد و نماز را شكسته بخواند .ولي اگر مجتهد زنده فتوي ندهد و احتياط نمايد و مقلد مدتي به احتياط مجتهد زنده عمل كند دوباره مي تواند به فتواي مجتهدي كه از دنيا رفته عمل نمايد.
مثال:اگر مجتهدي گفتن يكمرتبه تسبيحات اربعه را در ركعت سوم و چهارم نماز كافي بداند ،مقلد مدتي باين دستور عمل نمايد و يكمرتبه بگويد ،چنانچه آن مجتهد از دنيا برود و مجتهد زنده احتياط واجب را در سه مرتبه گفتن بداند و مقلد مدتي باين احتياط عمل كند و سه مرتبه بگويد،دوباره مي تواند به فتواي مجتهديكه از دنيا رفته برگردد و يكمرتبه بگويد.
 اگر دو يا چند مجتهد از نظر علمي با هم مساوي باشند ،شخص مقلد مخير است به هر كدام از آنان كه بخواهد رجوع كند .همچنانكه مي تواند بعضي از مسائل را از يكي و بعضي ديگر را از ديگري تقليد كند.
 يادگيري مسائل شك و سهو و غير اينها از مسائلي كه غالبا مورد احتياج مكلف است ،واجب مي باشد،مگر در جائي كه اطمينان دارد مساله اي برايش پيش نمي آيد.
 اگر شخصي در بيان فتواي مجتهد اشتباه كند يعني مساله اي را اشتباه بگويد واجب است به آنها كه از او ياد گرفته اند اطلاع داده و رفع اشتباه كند.
 اگر شخصي فتواي مجتهد را براي ديگري بگويد،سپس فتواي مجتهد در آن مساله عوض شود بر آن فرد واجب نيست به كسي كه از او مساله شنيده است ،تغيير فتوي را اطلاع دهد گرچه احتياط مستحب است.
 اگر مقلد عباداتش را مدتي بدون تقليد انجام داده و مقدار آن مدت را نداند ،پس اگر به ياد داشته باشد كه آن اعمال را چگونه انجام داده و با فتواي مجتهدي كه به او رجوع كرده يا مي توانسته مراجعه كند ،موافق باشد،عباداتش صحيح است. وگرنه اعمال گذشته اش را به مقداري كه يقين دارد بر عهده اوست بايد قضا نمايد.
 اگر مدتي از بلوغش بگذرد ،سپس شك كند كه آيا اعمالش را با تقليد صحيح انجام داده يا نه جائز است در اعمال گذشته ،بنا را بر صحت بگذارد،ولي براي اعمال آينده بايد تقليدش را تصحيح نمايد.

ابليس از غدير تا سقيفه
امیرمومنان علیه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد كه ابليس و رؤساى اصحابش هنگام منصوب كردن آن حضرت مرا به امر خداوند در روز غدير خم حاضر بودند.

آن حضرت به مردم خبر داد كه من نسبت به آنان از خودشان صاحب اختيار ترم، و به ايشان دستور داد كه حاضران به غايبان برسانند.

(در آن روز) شياطين و مريدان از اصحاب ابليس رو به او كردند و گفتند: «اين امت، مورد رحمت قرار گرفته و حفظ شده‏اند، و ديگر تو و ما را بر اينان راهى نيست. چرا كه پناه و امام بعد از پيامبرشان به آنان شناسانده شد». ابليس غمگين‏ و محزون رفت.

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: بعد از آن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به من خبر داد و فرمود: مردم در سقيفه‏ بنى ساعده با ابو بكر بيعت مى‏كنند بعد از آنكه با حقّ ما و دليل ما استدلال كنند. سپس به مسجد مى‏آيند و اولين كسى كه بر منبر من با او بيعت خواهد كرد ابليس است كه به صورت پيرمرد سالخورده پيشانى پينه بسته چنين و چنان خواهد گفت.

سپس خارج مى‏شود و اصحاب و شياطين و ابليس‏هايش را جمع مى‏كند. آنان به سجده مى‏افتند و مى‏گويند: «اى آقاى ما، اى بزرگ ما، تو بودى كه آدم را از بهشت بيرون كردى»! (ابليس) مى‏گويد: «كدام امت پس از پيامبرشان گمراه نشدند؟ هرگز! گمان كرده‏ايد كه من بر اينان سلطه و راهى ندارم؟ كار مرا چگونه ديديد هنگامى كه آنچه خداوند و پيامبرش در باره اطاعت او دستور داده بودند ترك كردند.»
و اين همان قول خداوند تعالى است كه‏ وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْلِيسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلَّا فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‏، «ابليس گمان خود را به آنان درست نشان داد و آنان به جز گروهى از مؤمنين او را متابعت كردند.» (كتاب سليم بن قيس الهلالي، ج‏2، ص: 579)

سلام بر قاسم بن الحسن بن علی بن ابی طالب (س) ! سلامی بر بزرگی روحت که در عاشورا در کنار عم بزرگوارتان عسل مصفی نوشیدید؛ وبر جان خود پیمان بستی که اگر خداوند در چنین روزی هزار بار تکرار کند باز هم در راه خدا وبه عشق ولایت اهدا خواهی کرد.

سلامی به گرمای ورود شما بر خانواده دومین اختر تابناک  آسمان ولایت حسن بن علی (ع) ، که صدای گریه نوزادی از تبار عشق،  تمام افراد خانواده را پر از سرور و شادی نمود.

ای کاش جوان امروزی عشق به ولایت را ، از ایثار وفداکاری شما مشق می کرد ، وچشم دشمن را با نور ایمان خویش کور می کرد.

میلاد باسعادت حضرت رسول مهربانیها  حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله ) و امام صادق علیه السلام بربقیة الله اعظم حجة ابن الحسن ومقام معظم رهبر ی وهمه شیعیان مبارک.

از الطاف بزرگ خالق هستی به بشریت وکل کائنات آفرینش فیض کامل الهی حضرت ختم مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله ) بود ، در واقع او به عالم هستی وجود داد وزندگی بخشید که اگر وجود نازنین این بزرگوار نبود هرگز عالمی آفریده نمی شد . 

او آمد وبا آمدنش نه تنها قلب نازنین مادرش وپدر بزرگش و نه تنها قبیله بنی هاشم بلکه کل عالم لاهوت وملکوت وناسوت را پر از سرور وشادی نمود.او با خود وعده حتمی را الهی را به ارمغان آورد.

او آمد تا خداوند به او کوثری عطا نماید تاپیروانش را در بهشت همراهی کرده وهمگان را از عذاب خدا نجات بخشد.

پس سلام وصلوات بر روح مطهرش باد وبر خدا هم سلام ورود باد که این چنین هدیه بزرگی به عالمیان اعطا نموده است.

سالروز اغاز امامت حضرت حجة بن الحسن مهدی موعود صاحب عصر وزمان بر پیروان وشیعیان ان حضرت گوارا باد.

والعصرإنَّ الانسان لَفی خُسرٍ..سلام  بر عصر وزمان حکومت آن پیدای واقعی،که دنبال یاران گمشده خود در طول تاریخ سرگردان است 

او حدود13قرن فقط وفقط

دنبال یارانش می گردد.و میخواهد به امر الهی به جنگ ونبرد با تمام سیاهی وظلمت برود.کجایند یاران مهدی

بیائید این امام سرگردان ودور از اصحاب ویارانش را یاری دهید.

اومنتقم خون جده اش فاطمه زهراست او منتقم خون ثارالله است ، بیائید به او یاری رسانده وعرش الهی را غرق در نور وسرور کنید.

ای مردم این امام طلبیدنی است خودش نمی آید مگر این که مردم طالبش باشند. وعده الهی قطعی است پس او را یاری دهید که او منتظر مدد شماست.

آیا چنین مراسم با شکوه و مجللی تنها به سبب زیارت جابر بود؟ ! و یا تنها به حساب روز چهلم عاشورا بود؟ ! یا برای تجدید خاطره تلخ و مظلومانه عاشورا است که در اربعین تجسم یافت و تکرار شد؟ و یا این که برای بزرگداشت و تجلیل مراسم تدفین بخشی از بدن پاک و پیکر مطهر امام حسین (ع) و یاران بی نظیرش؟ بخشی از بدن و پیکر که حرمت و قداستش اگر از کل پیکر و بدن بیشتر نباشد، کمتر نیست.
آیا عده ای از زنان و کودکان اسیر شده و رنج بی خانمانی کشیده و تلخی غربت چشیده، پس از چهل روز اسارت و آوارگی، سر بریده و از تن جدا شده پدران و برادران و فرزندان خود را به بدنهای بی سر ملحق کنند و دفن نمایند، داغ تازه آنان تازه تر نمی شود؟ داغدیدگانی که علاوه بر در دل داشتن داغ کشته و پرپر شدن گل پیکر خاندان خود، اجازه گریستن و اشک ریختن و آه کشیدن و ناله کردن را نداشتند، پس از چهل روز تحمل درد و رنج و زحمت اسارت، بر سر تربت عزیزان خود آمدند تا سرهای پاک به امانت گرفته را به اهل امانت بازگردانند و پس از انجام وظایف و پایان یافتن مراسم تدفین تمام قطعات بدنهای قطعه قطعه شده، به مراسم عزاداری و سوگواری بپردازند.
آیا شایسته نیست شیعیان مخلص این خاندان که «خلقوا من فاضل طینتهم یفرحون لفرحهم و یحزنون لحزنهم.» (از باقیمانده خاک آنان آفریده شدند و به شادی آنان شاد و به حزن و اندوه آنها اندوهناکند.) در بیستم صفر هر سال، سوگواری و نوحه خوانی برپاکنند تا خاطره تلخ بازگشت اسیران تجدید و مراسم تدفین سرهای مطهر در کربلا، تجلیل شود؟ و با برپایی مراسم نوحه و عزا و ماتم، همیاری و همگامی خود را با اهل بیت (ع) اعلام کنند؟
از اینجا راز و رمز برگزاری مراسم سوم و برپایی برنامه چهلم برای مردگان مؤمن، کشف می شود که روز سوم، رمز تجدید خاطره مراسم تدفین پیکرهای بی سر شهیدان کربلاست. و راز مراسم اربعین، تجلیل و اظهار همدردی با خاندان نبوت و شرکت در اقامه عزا به مناسبت تدفین و خاکسپاری سرهای بی پیکر و ملحق نمودن آنها به بدنهای پاک بی سر است.مهمترین نکته درباره اربعین‌، روایت امام عسکری (ع) است‌. حضرت در روایتی که در منابع ‌مختلف از ایشان نقل شده فرموده‌اند: نشانه‌های مؤمن پنج چیز است‌: 1ـ خواندن پنجاه و یک رکعت نماز(17رکعت نماز واجب +11 نماز شب+ 23نوافل‌) 2ـ زیارت اربعین 3ـ انگشتری در دست راست 4 ـ وجود آثار سجده ‌بر پیشانی 5 ـ بلند خواندن بسم الله در نماز. این حدیث تنها مدرک معتبری است که جدای از خود زیارت اربعین که در منابع دعایی آمده. در مورد مهمترین وقایع بیستم صفر در منابع معتبر بیشتر به دو رویداد یعنی خروج کاروان اسرا از شام به سمت مدینه و دوم زیارت جابربن عبدالله انصاری از حرم امام حسین(ع) تأکید شده است و در مورد اینکه در این روز اهل بیت امام حسین(ع)، به کربلا بازگشتند، تردید جدی وجود دارد.

ای زائران دشت کرببلا ! ای مصیبت دیدگان شور نینوا! ای یاری کنندگان اسرای عاشورا ! 

خوشا به سعادتان که در کاروان پیاده حسینی قرار گرفتید .با کدامین معرفت به این درجه رسیدید؟ از همان لحظه ای که پاهایتان عزم سفر کرد یعنی شما طلایه دار قیام وحماسه جاوید عاشورائیان شدید.

مبادا در طول سفر به نماز، دعا وذکر تسبیحات  غافل شوید ، مراقب باشید غافله  سالار این کاروان زینب کبری است . همان خانم دل شکسته ای که با وجود تمام مصیبت ها از نماز شب ، شب شام غریبان هم نمی گذرد ، همان مدیر کاروان دلسوز که تمام غذایش را به کودکان اسیر می بخشد وبا  نا توانی از همه واجبات ومستحبات خود غافل نیست. 

خواهرم حجابت ، عبادتت، ذکر تسبیح ها وتلاوت قرآنت در کل مسیر سفر وتمام طول عمرت زینبی باشد. چون گام در مسیر آن بانوان بنی هاشم ویاران خاموش کربلا گذاشتید وسعی کنید قلبی عاشورایی پیدا کنید که تمام  وجودشا ن فقط خدا را دیدند ما رأیتُ إلَّا جمیلاً.

بسیج سیاسی است اما سیاست زده نیست ، سیاسی کار نیست.

بسیجی مجاهد است، اما بی انضباط نیست، افراطی نیست.

بسیجی عمیقاً متدین ومتعهد است، اما متحجر نیست، خرافی نیست.

بسیج با بصیرت است، اما  از خود راضی نیست.

 بسیج اهل جذب است - گفته ایم جذب حداکثری- اما اهل  تسامح در اصول نیست.

بسیج متخلق به اخلاق اسلامی است، اما ریاکار نیست.

بسیج در کار آباد کردن دنیاست، اما خود اهل دنیا نیست.

  ای بسیجی بمان تا امام بیسجیان روحش آرام بماند وآقا وسرور وملایمان به وجود مان افتخار نماید وبر دشمنان  

      ببالد که همه ملت ایرا ن بسیجی است.      

روز 13 آبان، یادآور حوادث مهمی است که در شکل گیری انقلاب اسلامی و بیرون راندن مظهر استکبار یعنی آمریکا از ایران نقش اساسی داشتند. در روز 13 آبان 1343، مأموران رژیم شاه،

حضرت امام خمینی(ره) را در قم دستگیر و به دستور آمریکا، به ترکیه تبعید کردند. در روز 13 آبان 1357، دانش آموزان تهرانی در اعتراض به دخالت های آمریکا در ایران، راه پیمایی کردند، ولی

دژخیمان رژیم شاه، به آنان حمله کرد و آنان را به خاک و خون کشید. در روز 13 آبان 1358، دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، لانه ی جاسوسی آمریکا را در تهران تسخیر کردند و جاسوسان

آمریکایی را به گروگان گرفتند. بدین ترتیب، مبارزه ی ضد آمریکایی مردم ایران، ابعاد جدیدتری پیدا کرد. بنابراین، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، این روز را به روز «ملّی مبارزه با استکبار» نام

گذاری کردند.